Απού τότι η Μήτρους μπέρδευει τα καρδάρια, αστουχούσει τα κατούνια (τσιαπράγγαλα ) όταν κινούσε για τα σφαχτά(αιγοπρόβατα )
Κι η Βασίλου αρχινούσει του σκούνι (πλέξιμο μάλλινης κάλτσας) μι αρέχλαβεις (αραιές βελονές) αντι για κουμπουδετές. Και οι δυό χαλέυουνταν..
Απου τότι η Βασίλου παράτσει του μαντζάτου (ισόγειο καθιστικό ) κι έπιασει τ΄ανώι. Η Μήτρους τάχα διψούσει του μπλάρ΄κι όλου του πότζει. ...
Μόλις περνούσει μπρουστά απ΄του σπίτ΄τσ΄Βασίλους του μπλάρ΄πάηνει στα τέσσιρα. (κάλπαζε ) Άμ όταν πάηνει για ξύλα του κριτσίκουνει (βαρυφόρτωνε ) του καημένου..Η Βασίλου τότι δουκιούνταν (θυμόταν ) ότι οι λουβουδές (λαχανικά) χάλευαν πότσμα
Κι ξικατινόνουνταν να κουβαλάει νιρό απ΄του Λιβάδι μι τα καλά τα στράνια (ρούχα ) (φρούστα μι τραχλές κι σκούνια μι γράμματα κι βλαχα του φακιόλι )για να τ΄δεί η Μήτρους που ήταν γιρό κουρίτσ΄΄
Έτσια γένουνταν παλιά του ψήσιμου που λέν σήμιρα. Αυτά τα φλέρτια δεν κράτσαν για πουλύ.Αρχίντσαν τα κιράσματα (αρραβώνες )κι η χαρά.. Έτσ΄σήμιρα η Μήτρους είνι μπαρμπα Μητρους και η Βασίλου θειάκου Μήτρινα….
(Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο Λυχνάρι το έτος 1982 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου