Ου Θιός τουν έστειλι!

Η Πανάιου τράνιψει. Απουλύθκει απ΄του σκουλιό, κι η φρουντίδατ΄ς είνει να σμάσ΄τάρματα.(προίκα) .Σκούνια να δώσ΄στου κέρασμα φόντας θα ρθεί του τυχιρό, να γιουμόσ΄του σιντούκ΄μι πλατανίεις κι βιλέντζεις, σαίσματα, καλημέρεις μι αντίς λουίς λουγάδια.

Ν΄έπιασει συλλουή να μην τρανέψ΄κι γένει΄20άρα κι απουμείν΄. Την μέρα στουν αργαλειό κι του βράδ΄στα νυχτέρια.Η ΄Βάγγιου ξιμπομπουλνούσει του βρασμένου του καλαμπούκι,η Βασίλου σιμπούσει(σκάλιζε) τα κάρνα, η Στιργιάνου ξούσει του κιφάλ΄μι του χλιάρ΄να βγαίνει λέρα για να σχεδιάσει τουν αλατζιά. Η Πανάιου τηρούσει απ ΄νάραφάδα (σχισμή πόρτας)να δει τουν Νάτσιου που πιρνούσει κάθι βράδυ κι σφύρζει τ΄καραγκούνα.Ντε κι καλά να γένε΄Νάτσινα.

Γιόμσει του σιντούκ΄ η Πανάιου μι άρματα σ΄ ένα χρόνου, αλλα η Νάτσιους δεν φαίνουνταν. Φάγκει όμους η Χρήσους που είχει ύψουμα.(γιορτάσιμο). Τα κανόντζαν οι τρανοί. Μάρνιασει (πλάνταξε στο κλάμα) η φουκαρίνα η Πανάιου, πουτί δε χάλευει τουν Χρήσου. Η Χρήσους κουβάλτσει κι όλα τα ξαδέλφια καμια εικουσαριά μπιδουκλάδια.(παιδάκια), που άδειασαν του σιντούκι τσ΄Πανάιους από τα σκούνια. Δε φτάνει αυτό... Φλούσει κι τα μουσγκιάρκα τα χέρια κι μόνου σούφρουνει τσ΄μύτεις. Τί να φκιάσ΄η Πανάιου αφ΄όσου η ΘΙΟΣ τούν έστειλει...;;; Άς είνει, τώρα η θειάκου η Πανάιου, ή Χρήσινα τα μουλογούν μι του Χρήσου, κι καρκαρίζουντει στα γέλια..!!!!

(ΜΠΙΑΦΕΙΣ....Τ΄Γιωρ΄ από το ΛΥΧΝΑΡΙ ΤΟ 1984)