Τα λυκοφαγώματα

Ο μπαρμπα Νάτσιος μόλις γύρισε από τη Θεσσαλονίκη που πρώτη φορά πήγαινε,σταμάτησε στο παζάρι στα Σέρβια και πήγε στο παπουτσάδικο να πάρει κανα ζευγάρι κορδέλια (παπούτσια ) . Με τον κυρ Αντώνη που γνώριζε απ΄το στρατό, έπιασε κουβέντα...
Καλώς το Νάτσιο, έλα κάθισε , τί κάνεις;
-Μπώς δε φκιάνου, ν΄τυφλαμάραμ΄τ΄κακιά φκιάνου..
-Απο πού έρχεσαι απο τό χωριό;
-Πιό χουριό ρα, ιά , που τ΄Τσαλουνίκ΄πήγα στου προυκουμένου που σπουδάζ΄.
-Κι τα πόβατα που τά άφησες;...

-Τ΄άφκα στ΄Νάτσινα τα λυκουφαγώματα...Ύστρα πόσα θαρρείς μι απόμκαν , καμμιά εκατουστί απο εξακόσια..τ ακούς, τακούου να λές..
Γιαστράφκα ρα σι λέου...(καταστράφηκα)..
-Γιατί τ΄άλλα που είναι;
Τ΄άφαγει η λύκους, άφκέμει Αντών΄κι μι βρήκει τρανό σιασέτ΄(βασανο)
Ποιός λύκος ;
-Α ! ισυ δεν καταλαβαίντσ΄τι σι λέου..Ιά η θκόσμ΄Έχ πέντι χρόνια που σπουδάζει,απου εκατο πρότα,(πρόβατα)να τα πιντακόσια..κι μι λές τί σπουδάζει... Ιά λύκους σπουδάζ΄΄.Θάρουμ΄παίρν΄αυτο του παλιουχάρτ΄κι κουριμός.Να πιάσουμει κι του Μανέντη να γένει κανας χουσμιτιάρςστου κράτους (δημοσιος υπάλληλος) προυτού μι ταφάει κι τ΄άλλα..
Κ΄ύστρα μι λές πουτί (γιατί ) τα λέου ΛΥΚΟΦΑΓΩΜΑΤΑ...