Το καλό το γκόρτσο, το τρώει η γκαχελώνα

Όλα τα σιασέτια (χνέρια) τα΄έπαθα σι μια μέρα. Χαραιάτκα σκώθκα από του Βούτσια στουν Αγιώρ΄ικεί που θέρζει η μάνα μ΄. Πρησμένους στα τσιαγούλια (σαγόνια) κι στουν μπλέφουρα (μέτωπο) απ τα κνούπια,άς ήμαν κι μέσα στου σακκί, έκανα τ΄Μαντρινιά τουν κατήφουρου για να πααίνου στ΄Πάδη για κουρόμπλα. Στ ΄ στράτα βρίσκου ένα φιδόκαμπσου.Του παίρνου ,του βάζου στ΄θλειά απου τ΄σιαλβάρα κι αρχίντσα να πλαλώ για να μι πές΄κι να βρώ τίπουτα.Απ΄ του πουλύ του πλάλμα έβγαλα μια λούγκα (αδένας) χουντρή σαν κουκόσια(καρύδι)....

Έναργα, έναργα (σιγά-σιγά)κατέφκα στ΄Πάδη. Ικεί σ΄έπιρνει η χαρά.Τα τσιπότια(θάμνοι) φουντουμένα, οι τσαπουρνιές κρίτσκα (φορτωμένα)τσάπουρνα, τα Κατσιμπάθκα τα φασούλια γιουμάτου λουβίδια, οι κουκουσιές να τα΄χαίρισει κι οι κουρουμπλές γιουμάτεις κλαμπούρεις (κλωνάρια)μι κουρόμπλα ζιούκεις.(ώριμες) Ώσπου να πείς τρία ιγώ ήμαν σ΄καρκατσιούλα.(κορυφή).

Ικεί που έκουβα τα΄κλαμπούρεις μι στουχάσκει (με πήρε είδηση) η Τρανός η Κατσίμπας.Μι πήγει ντιριβίγγους(διάρροια).Πααίνου να κρυφτώ, χτυπώ στουν κούτκα(κεφάλι) κι ξιφυτρών΄ένας σιουσκας(καρούμπαλο) που φαίνουμαν σαν σιούτου(χωρίς κέρατα) κριάρ΄. Απδώ κάτ΄απ΄τα΄κουρουμπλιά κι άιντι να τουν πιάις΄του Γιώρ΄.Να τηρήσου πίσου δεν μπουρούσα γιατί είχα ένα χουλκό στου σβέρκου.Φτάνουντας στ΄Ντουσ΄του μετερίζι αμπδώ τα κριάκουρα(βράχοι) κι… πάει του πουδάρ΄. Του λάγκαξα(στραμπούλιξα) στου ζιρβί του κουτσιάρ΄. (κότσι).

Άς είνι καλά η θειάκου η Τριανταφυλλιά που μι του όρθουσει.(το έβαλε στη θέση του)

Ήλιγει η καημένη η μάνα μ΄:
-Πουτί μα θειάκου του πιδί του θ΄κόμ΄ είνι καλό.
-Άμ δεν ξέρ΄ς μα Τασιούλα του καλό του γκόρτσου του τρώει η γκαχειλώνα..!!!

(-Το παραπάνω κείμενο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΛΥΧΝΑΡΙ το 1983, έχει τριπλό σκοπό που πρέπει να επιτευχθεί σε μία σελίδα.

1) Να ξαναθυμηθούμε την ντοπιολαλιά της περιοχής, Καμβουνίων, Χασίων, Αντιχασίων
2)Να καταγραφεί η καθημερινότητα των κατοίκων της εποχής του 50.
3) Για να είναι λιγάκι ευχάριστο, να έχει και την χιουμοριστική του χροιά..!!)