Κου κου βάι α

Αφού αρραβουνιάσκαν η Μήτρους κι η Βάγγιου, φόντας έρχουνταν η θέρους πάηνει η Βάγγιου κι ξιαγκόσιβει του Μήτρου που ήταν μαζί μι τα΄φαμπλιά. Η τρανός, η τρανή , η λαλάς η Νάτσιους κι καμμιά πεντε – έξ κούτσκα..  Η Μήτρους παρέκεια είχει κι τα σφαχτά, που τα βουσκούσει αλάτουρα μι του Τζέλα..  Η Μήτρους μη του Τζέλα ανταμώνουνταν ικει στ΄μαντρινιά, φόντας σταλνούσαν τα σφαχτά κι έλιγαν σιακάδια..  Η Μήτρους μαρτυρούσει τι έφκιανει μι τ΄ Βάγγιου κι τί σκαρφίζουνταν για να τα΄ξιμοναχιάσει κι να ντιτιόσει… Τι φκιάντς ρα διάουλη κι τα΄ξιμουναχιάιζ; Ρουτάει η Τζέλας..  Ιά, φόντας μουργκίζει, παένου ικεία κάτ΄απ΄τα τσιπότια κι κάνου τ΄κουκουβάια..
 Ύστρα από λίγου ακούει η Βάγγιου κι γαστρώνητι καταή κι κάν΄ ότι κοιμάτει..  Παένου ιγώ π΄αιπάν κι κάνου ότι φουνάζου λύκους, λύκους, κι έτσι γένιτει η δλειά …

Μια μέρα η Τζέλας, έκρυψει μια μπλιόρα μι του τσιουκάν, ξαργού, κι η Μήτρους ξιπουδαργιάσκει να τ΄βρεί..  Παένει η Τζέλας, κρύβιτει στα τσιπότια που πάηνει η Μήτρους, κι αρχίντσει να κάνει τ΄κουκουβάια..  Ζιαρίζει τ΄ Βάγιιου που έρχιτει κι γαστρώνετει κάτ άπ τα τσιπότια κι κλείν΄τα μάτια τάχα κοιμάτει.. Παένει η Τζέλας, πέφτει απού πάν΄ κι φουνάζει λύκους, λύκους…  Όταν του στουχάσκει η Βάγγιου η δλιά ήταν γινουμένη..  Τι φκιάνς ρα Τζέλα, άμα ρθεί η Μήτρους δεν έχουμει ζήσιμου..  Ε ! μα, λέει η Τζέλας άμα δε σι άρέζει να σκουθώ !!!! Δα σκουθείς τώρα , αλλα δα σι σκώσν΄οι τέσιρεις….ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ..ΒΑΓΓΙΟΥ , ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΤΖΕΛΑ εμείς δε μαρτυρούμε …


. λεξιλόγιο : ξιαγκουσέβω= βοηθώ στις δουλειές. Λαλάς = θείος. Μαντρινά =ένα ξέφωτο μέρος για μαντρί. Αλάτουρα = συμβοσκή,πλάι-πλάι.Μουργκίζει =σουρουπώνει. Ικεία=εκεί.φόντας = όταν τσιπότια = θάμνοι , γαστρώνομαι= ξαπλώνω. Μπλιόρα = προβατίνα με μία γέννα, τσιουκάνι=μικρό κουδούνι. Ζιαρίζω= κρυφοκοιτάω. Στουχάσκει = αντιλήφθηκε…